Locatie: Herdenkingsheuvel, Landergemstraat 45, 8570 Anzegem
Streuvels leefde in een andere tijd, een tijd waarin niet over gevoelens werd gesproken. Psychologie was aan zijn opmars bezig, maar vond zijn weg nog niet naar de bevolking. Dat voel je ook in de verhalen en romans van Streuvels. Zijn personages laten zich vaak kenmerken als zwijgzame mensen die hun innerlijke roerselen niet naar buiten brengen. Rouw, trauma en herstel zijn dan vaak ook impliciet aanwezig.
Een voorbeeld hiervan is de novelle Het Leven en de dood in den ast waarin Knorre, een landloper, tijdens een nacht sterft. De drie aanwezige werkmannen durven er amper over te praten, maar Knorre bezoekt hen allemaal in hun dromen. Ook het hoofdpersonage Jan, uit Langs de wegen, kent een levensloop vol tegenslag en verlies. De man zelf staat er weinig bij stil, tot op het eind van zijn leven, wanneer hij terug zelf de touwtjes in handen neemt. De personages mogen dan wel zelf niet spreken over hun emoties, toch heeft Streuvels veel aandacht voor de psychologische ontwikkeling van zijn personages.
De locatie van deze installatie was ooit een Duits militair kerkhof dat nu ingericht is als troostplek en vredespark. Rouw en trauma gaan vaak gepaard met een alles overheersende pijn, waardoor je leven lijkt stil te staan. Hiermee omgaan is vaak een individueel proces, met enkele universele kenmerken. Herstellen gaat vaak hand in hand met angst. Angst voor kwetsbaarheid. Angst voor herval. Angst voor de toekomst.
Zijn keel was hees geschreeuwd, zijn handen tintelden; zijn gemoed was droog, murw en inwendig heerste een donkere nacht waar de zonne voor altijd uit weg is.
Stijn Streuvels, Langs De Wegen, 1961
Het labyrint symboliseert het gevoel van op de dool zijn, geen uitweg meer weten te vinden. Toch blijft een mens op zoek gaan naar antwoorden. Een vorm zoekt altijd zijn tegenvorm en zij vullen elkaar aan in denkbeeldige lijnen. Het labyrint is niet alleen gesloten maar ook open. We leren in herstelprocessen opnieuw naar de wereld rondom ons kijken. Vanuit de installatie kunnen we dan ook onze blik op verschillende punten in het landschap richten.
Als een landstreek overschouwde hij zijn eentonigen levensweg en hij ondervond dat het hoe langer hoe slechter met hem vergaan was; om wel te zijn, moest hij het eind gaan opzoeken waar de tegenslag hem ’t eerst getroffen had. Daar lag zijn geluk.
Stijn Streuvels, Langs De Wegen, 1961
Sander Verstraete componeerde de soundtrack met een Streuveliaanse titel Overeinde. De titel is een combinatie van de woorden overgang en einde. Sander liet zich inspireren door het Kübler-Ross model waarbij verandering en overgang kernwoorden zijn. De muziek evolueert van donker, ruw, dissonant en gesloten geleidelijk aan naar een lichter, open serener karakter met als enige constante de gebrokenheid. De pijn en leegte die aanwezig blijven.
Sander Verstraete is een bassist, pianist en componist die zich graag in verschillende muzikale gedaantes transformeert. Als bassist is hij met diverse bands op tal van kleine en minder kleine podia in Europa te zien. Onder het alter ego JON maakt Sander dan weer minimalistische pianocomposities en geluidstapijten. Zijn liefde voor eenvoud en detail in sound en textuur, sijpelt in al zijn muzikale creaties door.
De MaRe is een psychosociaal revalidatiecentrum dat mensen met een psychische kwetsbaarheid ondersteunt bij de re-integratie in de maatschappij. Ze hebben enerzijds een groepsprogramma en anderzijds een traject van arbeidscoaching.
www.de-mare.be